Beschrijving: Verdade 12.528: geregisseerd door Peu Robles, Paula Sacchetta. Hoe kunnen we de herinnering levend houden aan degenen die zijn gevallen tijdens de militaire dictatuur? Hoe kunnen we de juridische obstakels overwinnen die voortkomen uit de amnestiewet, die dertig jaar geleden van kracht werd, en vooruitgang boeken met het herstel en de wederopbouw van die periode? Hoe verzamel je de verspreide feiten om de puzzel samen te stellen en het beeld van een van de donkerste periodes in de geschiedenis van ons land te herstellen? Hoe zijn de overblijfselen van de militaire dictatuur vandaag de dag nog steeds aanwezig in onze samenleving? De nieuw opgerichte Waarheidscommissie is opgericht om naar enkele van deze antwoorden te zoeken. En parallel daaraan beseften we de noodzaak van een verslag van dit proces. Welke misdaden uit die periode zijn nog niet onderzocht en blijven onbestraft? Hoeveel zijn er vermoord, hoe zijn ze vermoord, wie heeft ze vermoord? Waar zijn de lichamen van de ouders, broers, zussen, zonen en dochters van honderden Braziliaanse burgers? Hoe ver gaat het werk van de Waarheidscommissie en wat verwacht de bevolking ervan? De documentaire Truth 12.528, waarvan de naam verwijst naar de wet die in 2011 de Nationale Waarheidscommissie in het leven heeft geroepen en in mei 2012 heeft opgericht, draagt ​​bij aan de verdieping van het debat. Is van plan het geheugen te herstellen en te reconstrueren. Legt uit hoe de Nationale Waarheidscommissie werkt en laat de relevantie ervan vandaag zien door middel van verhalen die nog steeds verteld moeten worden. Het is een verslag van de verwachtingen van de samenleving ten aanzien van de Commissie als drukmechanisme. Wat moet er nog ontdekt worden en wat moet er nog gezegd worden? Altijd een brug slaan met de huidige tijd met de bedoeling de bevolking als geheel te onderwijzen, te sensibiliseren en te informeren. Welke overblijfselen uit die periode zijn vandaag de dag nog in onze samenleving aanwezig? Het gaat niet om wraak of nostalgie, het gaat om de zoektocht naar de opbouw van het geheugen van het land, in tegenstelling tot de sociale anesthesie waarin de samenleving tegenwoordig is ondergedompeld, gebaseerd op vergeetachtigheid en verzoening. In de documentaire worden verhalen verteld over mensen die hebben geleden onder de repressie en anderen die op de een of andere manier tot op de dag van vandaag direct of indirect worden getroffen. Het idee ontstond nadat we ons bewust waren van de onwetendheid rond de periode en de Commissie zelf. Wij geloven dat de tijd de herinnering niet kan uitwissen, waardoor een historische tijd als deze, die voor toekomstige generaties moet worden gedocumenteerd, in de vergetelheid raakt. Met als rode draad een tijdlijn die springt tussen rede en emotie, voegt de documentaire persoonlijke verhalen toe, met als achtergrond de context van de periode en didactische uitleg over de activiteiten van de Commissie..